"Είναι υποκειμενικά τα πράγματα όταν μιλάμε για τέχνη... υποκειμενικές οι κρίσεις και οι εκτιμήσεις... Ποιος θα ορίσει τα όρια της τέχνης..." και ένα σωρό τέτοια "πρωτότυπα" επιχειρήματα που έρχονται συνήθως να καλύψουν ασχετίλα, θράσος, αμάθεια, βλακεία.Μόνο που δεν μιλάμε για τέχνη γενικά αλλά για φωτογραφία, με μια μικρή σχετικά ιστορική διαδρομή. Η κριτική σκέψη (που εναγωνίως θέλουν κάποιοι να ευνουχίσουν γιατί εύκολα αποκαλύπτει τη ρηχή ανεπάρκειά τους), δεν μπορεί φυσικά να ορίσει τα όρια της τέχνης, μπορεί όμως να την αναγνωρίσει, και, ακόμα καλύτερα, μπορεί να διακρίνει το ρηχό και το φτηνό, την ηλιθιότητα και τη βλακεία, την ασχετίλα, τις παρλαπίπες και τις κλισέ αερολογίες των παρασιτούντων καιροσκόπων.
Ατέρμονη συζήτηση και περί πειθούς, ουδείς λόγος!
ΑπάντησηΔιαγραφή(και ψόγος ...)