Κάποτε σε ένα μικρό χωριό ζούσε ένας βοσκός, ο Χρήστος. Φτωχός, αμόρφωτος, κακοντυμένος και βρώμικος, έβοσκε καθημερινά τα λίγα πρόβατά του για να μπορέσει να επιβιώσει.Μια μέρα ήρθε στο χωριό από την μεγάλη πόλη, ένας εμφανίσιμος, κομψός, μορφωμένος και ευγενικός κύριος. Ζήτησε να αγοράσει μερικά πρόβατα, και παρακάλεσε τον βοσκό να πηγαίνουν μαζί στη βοσκή για να μάθει, αλλά και για παρέα.
Όπως εξήγησε αυτός ο κύριος στον Χρήστο, είχε σιχαθεί την ζωή της πόλης, παράτησε και το πανεπιστήμιο όπου είχε έδρα, και αποφάσισε να επιστρέψει στη φύση, στην αγνή ζωή. Σύντομα θα έφερνε εκεί και την οικογένειά του.
Μια μέρα, ενώ έβοσκαν τα πρόβατα, ρώτησε τον βοσκό, "Βρε Χρήστο, γιατί είσαι συνέχεια θλιμμένος;". "Γιατί είμαι ένας φτωχός αμόρφωτος βοσκός", απάντησε ο Χρήστος. " Μα τι στεναχωριέσαι, κάνεις την πιο όμορφη δουλειά, δεν βλέπεις εμένα που τα παράτησα όλα και κάνω ακριβώς το ίδιο με σένα;"
"Ναι μωρέ... μόνο που εσύ το διάλεξες αυτό, ενώ εγώ δεν μπορούσα να κάνω κι' αλλιώς", απάντησε ο Χρήστος, κουνώντας το κεφάλι του...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου