Ξάπλωσε ξαφνικά στο παγωμένο τσιμέντο και το βλέμμα της με μιας μεταμορφώθηκε σε βλέμμα Πυθίας, απαθούς, που φοβερό χρησμό θα αποκαλύψει.
Σε μια στιγμή αμήχανης σιγής, θαρρώ πως άκουσα το γέλιο της κούκλας,
τσιριχτό, ειρωνικό κι απαίσιο.
Είδα τον ενήλικα να γίνεται παιδί και μετά έμβρυο,
να ψάχνει τη μήτρα να κρυφτεί,
είδα το παιδί να γερνά και τη μήτρα να εκρήγνυται.
Είδα πως η ζωή είναι ο θάνατος, ο θάνατος είναι ζωή και νιότη,
η νιότη είναι σοφία, και η ωριμότητα απόγνωση.
Είδα το βλέμμα του παιδιού κι άκουσα το γέλιο της κούκλας.
Novus
πολύ όμορφη φωτογραφία...
ΑπάντησηΔιαγραφήμου αρεσει το ασπρομαυρο.
και το βλεμμα της μικρης.
κοιταει σα να ξερει οτι η παιδικη ηλικια δε θα κρατησει για παντα....
μπραβο, Novus...
σε αντίθεση με την κούκλα που θα είναι πάντα παιδί και γι' αυτό χαμογελά..όμορφη φωτογραφία.
ΑπάντησηΔιαγραφήευχαριστούμε Γιώργο!
http://www.dpgr.gr/usergalleries/displayimage.php?album=22284&pos=15&uid=
ΑπάντησηΔιαγραφήhttp://www.youtube.com/watch?v=-57R63nyz88&feature=related
JUNIOR