Απουσία...



Απουσία πνεύματος, πολιτισμού και σκέψης, ενός δημιουργικού οράματος.
Απουσία αξιών, ύφους και ήθους ενός εμπνευσμένου πολιτικού λόγου.
Η απουσία τους μ' εξουθενώνει
και δεν μπορώ να συνηθίσω,
νιώθω να προχωράω μπροστά,
μα πάντα φτάνω πίσω...

Απουσία μέριμνας, δικαιοσύνης και ενδιαφέροντος, της πολιτείας, των θεσμών και των αρχόντων.
Απουσία ανθρωπιάς, ευγένειας και κατανόησης, των αγνώστων των πόλεων και των χωριών.

Κι αυτή η αλήθεια με σκοτώνει...
με σκοτώνει!

Απουσία επικοινωνίας, εμπιστοσύνης και αγάπης, των φίλων, των σύντροφων, των διπλανών.
Απουσία χαδιού, στοργής και χρόνου, του συντρόφου, των γονιών, των αδελφών.

Ζητάω βοήθεια από ανήμπορα χέρια
που ριγούν στην αγάπη και τον τρόμο,
πήρες λάθος τον δικό μου δρόμο
και ψάχνεις το φως μου σε σβησμένα αστέρια.

Απουσία ονείρων, ελπίδας και γαλήνης, του άγχους, των νευρώσεων και της ανάγκης.
Απουσία ακοής, οσμής και γεύσης, της τυφλής όρασης, της άδειας σκέψης.

Σβήνω τα ίχνη απ' τα ψέμματά μας,
παραπατάω στη σιωπή,

έγινε η απώλεια συνήθειά μας
κι ο έρωτας μια άρρωστη κραυγή.

1 σχόλιο:

  1. http://www.youtube.com/watch?v=OvHjGzEXiWA&feature=related
    Σήκω ψυχή μου δώσε ρεύμα βάλε στα ρούχα σου φωτιά βάλε στα όργανα φωτιά
    να τιναχτεί σαν μαύρο πνεύμα η τρομερή μας η λαλιά..

    ΑπάντησηΔιαγραφή