Φωτογραφία, λόγος, επικοινωνία, επιλογές


Η φωτογραφία αγαπητοί μου, κατά τη γνώμη μου, δεν πρέπει να υπηρετεί το λόγο. Μπορεί φυσικά να το κάνει, εύκολα, αλλά τότε περιορίζεται στα πλαίσια μιας εύπεπτης έννοιας που επιδέχεται εύκολες αναγνώσεις και ερμηνείες. Κατά συνέπεια δύσκολα μπορεί να σταθεί σαν τέχνη.
Ο οπτικός της λόγος είναι πολύ πιο πάνω από τον απλό εννοιολογικό λόγο. Μια σημαντική φωτογραφία δεν μπορεί να "ερμηνευτεί", να "μεταφραστεί" άρα και να ελεγχθεί από το θεατή, η φωτογραφία έτσι στέκεται από πάνω του, προκαλώντας τον και προσκαλώντας τον συνεχώς. Η σχέση αυτή δεν τελειώνει ποτέ, όπως θα τέλειωνε μετά από μια εύκολη ανάγνωση, η σχέση αυτή παραμένει διαχρονική.

Εδώ φυσικά τη χρησιμοποιούμε σαν αφορμή για μια ελκυστική επικοινωνία, όπως τα λέει πολύ καλά ο Μήτσος στα τελευταία σχόλιά του.

Όσο για το "Which Side are you On?", ή το "ήρθε η στιγμή για να αποφασίσεις, με ποιούς θα πας και ποιούς θα αφήσεις", που λέει και το τραγούδι, δεν το εξειδικεύω κάπου. Ο καθένας μας καθημερινά σχεδόν καλείται σε μικρές ή μεγάλες τοποθετήσεις και ενδεχομένως σε μικρές ή και μεγάλες συμβάσεις και συμβιβασμούς.

Προσωπικά έχω καταλάβει ότι μια πετυχημένη κοινωνικότητα προΰποθέτει σήμερα τέτοιες "συμβάσεις", και με την Κική και με τον Κοκό. Και κάποτε ξεχνάμε και χάνουμε την πολυπόθητη αλήθεια που ονειρευόμαστε ως νέοι, χάνουμε τον εαυτό μας.

Αυτό μπορείτε να το μεταφέρετε παντού, άρα και στην internet-ική δικτύωση και στη φωτογραφία.

Το σίγουρο είναι ένα, ότι όσο πιο αληθινός και ειλικρινής είναι κάποιος, τόσο περισσότερο κινδυνεύει να μείνει με ελάχιστους. Όμως επικοινωνεί σε πραγματική βάση, ακόμα και σε virtual επικοινωνίες. Αντίθετα, οι πολλές συμβάσεις φέρνουν πολύ κόσμο δίπλα σου αλλά στην ουσία είσαι μια ολομόναχη σκιά του χαμένου εαυτού σου, ακόμα και στην πραγματική ζωή.

4 σχόλια:

  1. κατι μ ενοχλει σ αυτα που ειπες. αλλα δεν βρισκω κατι για να διαφωνησω. ενα ειναι το σιγουρο για μενα..
    http://www.youtube.com/watch?v=HCTJeT2i9QU

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. "1973: Ξημέρωμα φριχτό, σαν πιστολιά. Ανοίγω αργά τα μάτια μου απ' τη λιποθυμιά. Κύλησαν γρήγορα τα χρόνια πέρασε ο καιρός αργά."

    Καλημέρα συγκάτοικε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Βρηκα τι μ ενοχλει στο σχολιο σου. Το φιναλε που είναι ''πραγματικη'' αληθεια. Πραγματικη γιατι υπαρχουν και ψευτικες.
    Δεν ειμαι σιγουρος. Όπως η φωτογραφια ας πουμε. Δεν μπορει καποιος να ζησει χωρις αυτην? Χωρις να εχει αναγκη να φυλακισει την στιγμη? Και ποιο είναι το οφελος περα απ την αναμνηση που είναι επαναληψη στιγμης ζωης αντι να βαδιζουμε σε νεες αναμνησεις? Μηπως για να αφησουμε κατι στους κοντινους μας? Και γιατι να τους φορτωσουμε με τα δικα μας βιωματα?
    Καταλαβαινω ότι μιλησες για κοινωνικες συμβασεις, αλλα το ειδα αλλιως. Και Ρωταω για την φωτογραφια(ασχετα απ την δικια μου αναγκη να σιγοτραγουδαω το I need you, you, you.. που είναι μια μεγαλη συμβαση, για να ελπιζω και ν αντεξω καθυστερωντας να κλειστω στο κλουβι μου) μονο και μονο για να παρω απαντησεις.. αν μου αποδειξει καποιος, αν νοιωσω, ότι είναι μια αχρηστη συμβαση h φωτογραφια τελικα, θα προτιμησω να τα παρατησω και να βλεπω στον κηπο μου την σοδια μου να μεγαλωνει..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Μήτσο, και έτσι όπως τα λες να είναι κάποτε τα πράγματα, δεν θα χρειάζεται, να πετάξεις τη μηχανή σου. Μπορείς να φωτογραφίζεις στον κήπο σου, τη σοδιά σου να μεγαλώνει. Η αποκορύφωση του δημιουργικού συμβιβασμού ! :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή