Yoga


(Αληθινό) Η παραπάνω εικόνα ήταν ξεχασμένη στην οθόνη του υπολογιστή μου όταν εμφανίστηκε η ...φουκαριάρα η μάνα μου (που τη λατρεύω όπως κάθε χαϊδεμένος κανακάρης). Μόλις την είδε γύρισε έκπληκτη και τρομοκρατημένη και με ρώτησε:
- Γιώργο, τι κάνει εκεί το παιδί?
Κι εγώ ο κακούργος βρήκα την ευκαιρία να δουλέψω αυτήν την καλοκάγαθη γυναίκα.
- Μάνα, της λέω, δεν ξέρω τι παίζει, εδώ και καιρό κλείνεται στο δωμάτιο του και μετά από λίγο αρχίζει να σηκώνεται από το πάτωμα.
- Γιώργο το παιδί είναι δαιμονισμένο! Να το πας σ' ένα παπά να το διαβάσει!

Η μητέρα μου όμως έχει τον "πνευματικό" της που της δίνει πάντα απαντήσεις στα ερωτηματικά της, της δίνει συμβουλές για τις δυσκολίες της ζωής της, τη βοηθά στα άγχη της. Το έχει λύσει το πρόβλημα μέσω της πίστης της σε ένα σύστημα αξιών που εμπιστεύεται τυφλά.
Το θέμα είναι τι κάνουμε εμείς που δεν... Πού είναι οι δικοί μας "πνευματικοί"? Σε μια κοινωνία με τεράστιο πολιτικό και πολιτισμικό έλλειμμα δεν ακούγονται πια φωνές. Πού είναι οι διανοούμενοι? Πού είναι ο εμπνευσμένος πολιτικός λόγος? Πού είναι το όραμα?
Καταλήγεις ότι το μόνο που σου μένει να κάνεις ως άμυνα είναι ασκήσεις yoga, ώστε να αντέχεις στωϊκά τις καθημερινές "απώλειες που έγιναν πια συνήθειά μας". Φυγή και διαφύλαξη όσων ευαισθησιών περισώθηκαν...

Ευτυχώς όμως, όταν εμπιστεύομαι αυτές τις απαισιόδοξες σκέψεις στο γιο μου, αυτός διαφωνεί χωρίς δεύτερη κουβέντα...

3 σχόλια:

  1. και γιατι παρακαλω να συμφωνησω με τις αληθειες σου και οχι με τον γιο σου? :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Που είναι αυτά τα "thumps up" ???
    Θερμά συγχαρητήρια γιά τον τόσο ουσιώδη και περιεκτικό λόγο. Γιώργο με συγκίνησες με το πόσο πολύ συμφωνώ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή