Έχετε ποτέ αναρωτηθεί τι είναι αυτό που προσδίδει την ένταση σε μια καλή φωτογραφία?
Τι είναι αυτό που διαφοροποιεί με καλή φωτογραφία από μια κοινότοπη?
Τι είναι αυτό που διαφοροποιεί με καλή φωτογραφία από μια κοινότοπη?
Τι είναι αυτό που εκ των πραγμάτων μόνο στη φωτογραφία μπορείς να βρεις?
Γιατί τελικά οι φωτογραφίες μας βγαίνουν ή καλύτερες ή χειρότερες απ' ότι προβλέπουμε?
Τι είναι αυτό που ερμηνεύει πρακτικά όσο τίποτε άλλο την αφηρημένη έννοια "ισορροπία φόρμας-περιεχομένου"?
Το περίφημο punctum (Roland Barthes - Ο Φωτεινός Θάλαμος)
Θα παραθέσω εδώ αποσπάσματα από το άρθρο της Βίλμας Λαδοπούλου, "Για μια «ερωτική» ανάγνωση τού punctum" στην ιστοσελίδα του Φωτογραφικού Κύκλου, αν και σας προτείνω να το διαβάσετε όλο. Ακόμα και αν δεν συμφωνείτε θα βοηθήσει πολύ τη φωτογραφική σας σκέψη.
(Ερώτηση κρίσεως: Υπάρχει punctum στην παραπάνω φωτογραφία, και αν ναι ποιό είναι?)
Δεεεν υπαααρχει πουνκτουμ στη φωτογραφία σου - ένα οπτικό παιχνίδι-τελάλης μόνο που φωνάζει
ΑπάντησηΔιαγραφή"έτσι πρέπει να είναι οι φωτογραφίες"...
Αν εννοείς το κλαδάκι φίλε μου ούτε κι' εγώ το θεωρώ σημαντικό, αντίθετα είναι μάλλον ένας φορμαλιστικός πλεονασμός, και αν την έβγαζα σήμερα σίγουρα θα το παραμέριζα. Όμως η στάση των δύο πρωταγωνιστών και κυρίως το βλέμμα του σκύλου για μένα κάτι λένε.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο κλαδάκι; Μα το κλαδάκι ορίζει ή χωρίζει δύο κόσμους.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι εν πάσει περιπτώσει εμένα μου αρέσει με κλαδάκι.
ΑπάντησηΔιαγραφήΓκαρσόν παρακαλώ μια με κλαδάκι στο τρία.