Ηθικόλοτζι vs Τέχνης


Πριν αναπτύξω τη γνώμη μου πάνω σ' αυτό το θέμα, να αφιερώσω αυτήν την εικόνα σε όσους στην Τέχνη θέλουν να βλέπουν μόνο την επιβεβαίωση και την εικόνα του μικρού εγώ τους και της μεγάλης άγνοιά τους.

Όλοι αυτοί αδυνατούν να καταλάβουν ότι Τέχνη δεν είναι μόνο η αναπαραγωγή των περιορισμένων στερεοτύπων τους ή των στερεοτύπων της κοινωνίας τους, γιατί τότε δεν θα ήταν Τέχνη αλλά μια φτηνή προπαγάνδα. Αν θέλουν μια τέτοια εφαρμοσμένη και ελεγχόμενη "τέχνη" ας την ψάξουν στα φασιστικά καθεστώτα και σε υπαρκτούς σοσιαλισμούς.

Η Τέχνη προηγείται πάντα του κατεστημένου πολιτισμικού status, επικροτεί τα θετικά, αμφισβητεί τα αρνητικά, τα χλευάζει, τα ειρωνεύεται, τα καταγγέλλει, οραματίζεται τα μελλοντικά, η τέχνη είναι επιδοκιμασία αλλά είναι και κραυγή, πρόκληση, υπόθεση, όραμα, ακόμα και ύβρις. Η Τέχνη θέτει θέματα, δεν επιβάλλει λύσεις. Δεν περιορίζεται στο να υμνεί τον αγγελικά πλασμένο κόσμο αλλά αποκαλύπτει και την διαβολική του φύση.

Αποτελεί τον καταλύτη των εξελίξεων και της προόδου, γιατί πάντα προηγείται από την εποχή της, την ηθική της και την πολιτισμική της ταυτότητα. Αυτή είναι που θα πολεμήσει τον σκοταδισμό, τα ταμπού, την εξουσία και τα ψεύδη κάθε εποχής. Αυτά που σήμερα δεχόμαστε με φυσικότητα και τα έχουμε ενσωματώσει στην καθημερινή μας ζωή, κάποιες παλιές κοινωνίες τα λοιδορούσαν και τα έκαιγαν, και αν η Τέχνη υποτασσόταν στις εκάστοτε εξουσίες και την επικρατούσα ηθική θα είχαμε ακόμα πυρά, λιθοβολισμούς και κελεμπίες. Αν η κοινωνία εξελίσσεται και εκπολιτίζεται το οφείλει σε μεγάλο βαθμό στην Τέχνη και μάλιστα στις "ακραίες" της και προκλητικές υλοποιήσεις που βγάζουν γλώσσα στο κατεστημένο.

Το θέμα στην Τέχνη δεν είναι το τι εκφράζει κάποιος αλλά και το ΠΩΣ το εκφράζει. Εκεί μπορεί κάποιος να σταθεί κριτικά και, έχοντας πάντα υπ' όψιν του την ανεπαρκέστατη γνώση του, να επιδοκιμάσει, να μείνει αδιάφορος ή να αμφισβητήσει.

Δεν έρχεται η Τέχνη στον προσωπικό χώρο κανενός για να επιβληθεί, για να καταπιέσει, για να προκαλέσει και να σοκάρει τα παιδιά, γιατί απλούστατα, πρώτον δεν απευθύνεται σε όλους και δεύτερον δεν προσπαθεί να πείσει κανέναν. Η Τέχνη δεν είναι επιχείρημα, είναι έκφραση. Και πριν μιλήσετε για ελιτισμό να πω ότι όποιος θέλει είναι ελεύθερος να πάει να τη συναντήσει.

Αυτά που δεν δέχομαι είναι η λογοκρισία στην έκφραση, τα αστυνομικά μέτρα και η προσπάθεια χειραγώγησής της από την εξουσία και τους φανατικούς υπηκόους μιας κατά συνθήκην ηθικολογίας. Με προσβάλλει σαν σκεπτόμενο άνθρωπο. Όπως σέβομαι τη θρησκεία του καθενός και δεν πηγαίνω στον ναό του να λογοκρίνω τον πνευματικό του ηγέτη, έτσι δεν επιτρέπω σε κανέναν να μπαίνει στον ναό της Τέχνης για να λογοκρίνει τους δικούς μου πνευματικούς ηγέτες. Ας κάτσει στο σπιτάκι του.

Και αν τελικά η ύβρις, οι όρχεις και το πέος δεν είναι τέχνη, αυτό δεν θα επιβληθεί από τους ηθικολόγους αλλά θα κριθεί από την συνολική ανταπόκριση ή αδιαφορία που θα εισπράξουν και που, συν τω χρόνω, θα τα οδηγήσει σε μαρασμό και εξαφάνιση. Αν όμως είναι τέχνη, τα παιδιά μου ως ενήλικες θα τα εκτιμήσουν και θα επιδιώξουν μια καλύτερη κοινωνία, με λιγότερη εξουσία, εκμετάλλευση, ψεύδη και προκαταλήψεις και περισσότερο πολιτισμό και ελευθερία.

Γιατί οι κοινωνίες έχουν πολύ δρόμο ακόμα να διανύσουν ώστε να χαρακτηριστούν πολιτισμένες, και μπροστάρης και οδηγός σ' αυτήν την νομοτελειακή πορεία είναι η ελεύθερη Τέχνη.

6 σχόλια:

  1. Bούς υγιής εν κώματι υγιεί.
    Καλό κατεβόδιον !

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Εξ ου και το Νοβους Παύλο, (No-Βούς)! ...Εντάξει πλάκα κάνω, θα λέμε και καμιά παπαριά στο ενδιάμεσο, δεν μπορούμε να είμαστε συνέχεια σοβαροί.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Novus, πραγματικά συγχαρητήρια για το παραπάνω κείμενό σου. Συνόψισες με θαυμάσιο τρόπο οτιδήποτε αποτελεί την ουσία της Κριτικής Σκέψης απέναντι στην Τέχνη & νομίζω πως μας άφησες για ακόμη μία φορά άναυδους με την ποιότητα του λόγου σου, ο οποίος ευτυχώς σε καμία περίπτωση δεν κατατρίβεται σε πλατειασμούς.

    Ανεξάρτητα από το αν συμφωνούμε ή όχι με όλα όσα λες κάθε φορά, είναι τουλάχιστον ατυχές το να μην αναγνωρίσουμε την ειλικρινή σου αγάπη για την Τέχνη (σε όποια μορφή & αν τη συναντάμε).

    Συγχαρητήρια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Όπως σέβομαι τη θρησκεία του καθενός και δεν πηγαίνω στον ναό του να λογοκρίνω τον πνευματικό του ηγέτη, έτσι δεν επιτρέπω σε κανέναν να μπαίνει στον ναό της Τέχνης για να λογοκρίνει τους δικούς μου πνευματικούς ηγέτες.
    θα στο πω τωρα Novus. γιατι εσυ επιτρεπεις στον εαυτο σου να μπαινεις στο μυαλο καποιων για να τους δειξεις την κατα γενικη ομολογια καφροσυνη τους?
    γνωμη μου? η προσπαθεις να τους διορθωσεις εστω και λιγο η τους παρατας για να μην χαλιεσαι. μπορει και να υπαρχει και αλλη λυση. ειμαι ετοιμος να την ακουσω..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Δημήτρη όταν αντιπαραθέτω τη δική μου άποψη απέναντι σε μια άλλη με την οποία διαφωνώ δεν το κάνω για να "μπω στο μυαλό του συνομιλητή" ούτε γιατί φιλοδοξώ να του αλλάξω άποψη.
    Ο μόνος λόγος που το κάνω είναι για να ακούσουν κάποιοι τρίτοι, ακροατές της συζήτησης που ενδεχομένως δεν έχουν διαμορφώσει άποψη, μια δεύτερη άποψη και να βγάλουν τα δικά τους συμπεράσματα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. δεν υπηρχε περιπτωση να μην παρω σωστη απαντηση..

    ΑπάντησηΔιαγραφή