Foolish Seasons (και ανόητες αγάπες)


Η φωτογραφία και τα δύο τραγουδάκια που ακολουθούν αφιερώνονται στον Παύλο και στο Μιχάλη (Chobe), ως απάντηση σε μια συζήτηση που αφορούσε ζητήματα της επικαιρότητας και τη θέση της αριστεράς, ζητήματα που καλύτερα αναλύει με το λόγο του ο Παύλος στο προσωπικό του ιστολόγιο.


Κάπως έτσι ξεκινήσαμε μια μέρα... ...και κάπως έτσι καταλήξαμε.

3 σχόλια:

  1. Έρχονται κι' άλλοι από πίσω Γιώργο. Έρχονται πολλοί... Θα γίνουν ξανά επίκαιρα πολλά πράγματα που ξεχάστηκαν...
    Η Ιστορία, είναι μία κυματομορφή.
    Ήμαστε καβαλημένοι σε μία καμπύλη ημιτόνου και πάμε... Πότε πάνω και πότε κάτω.
    Η δυστυχία μας είναι πως δεν προλαβαίνουμε ποτέ να διανύσουμε μία ολόκληρη περίοδο.
    Η συχνότητα βλέπεις είναι πολύ μικρή και η ζωή μας μικρή επίσης. Το θέμα είναι να ξέρουμε που βρισκόμαστε και τώρα είμαστε μάλλον σε αρνητικές τιμές...
    Αν ήξερα τη συχνότητα, θα ήξερα με ακρίβεια πότε θα περάσουμε στις θετικές. Δυστυχώς δεν την ξέρω αλλά ευτυχώς, η ελπίδα πεθαίνει τελευταία...
    Σ' ευχαριστώ γιά την αφιέρωση.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Μιχάλη ελπίζω και εύχομαι οι επόμενοι να τα καταφέρουν καλύτερα. Άλλωστε πάντα οι επόμενες γενιές είναι καλύτερες από τις προηγούμενες και, εδώ που τα λέμε, η δική μας γενιά, της δικτατορίας και του Πολυτεχνείου, δεν κατάφερε και πολλά πράγματα. Καπηλεύτηκε τα συνθήματα μιας αριστεράς εξουδετερωμένης και ταμπουρωμένης στα βιώματά της και εξελίχθηκε σε μια τάξη εξουσίας, βολεμένων μεσοαστών που περί πολλά ετύρβαζαν αλλά δεν έκαναν απολύτως τίποτα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Tο πρόβλημα βρίσκεται στο ό,τι, σε όλη την βιβλιογραφία, όπου και να ψάξει κανείς, η εφηβεία αντιμετωπίζεται ως "πρόβλημα" και ποτέ ως λύση του προβλήματος.
    Ευτυχώς λοιπόν, αργά ή γρήγορα εμείς θα ψοφήσουμε.Και το κακό δεν είναι το ότι θα ψοφήσουμε, αλλά ότι θα ψοφήσουμε μη έχοντας καν καταλάβει τα εγκλήματά μας.Και ίσως γι΄αυτό δεν θα συγχωρεθούμε και ποτέ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή