Κυριακη πρωι. Βλεπω το κοριτσακι μου να κοιμαται και μου κανουν εντυπωση φωτογραφικα, ο φωτισμος και οι ζαρες από κουβερτα, κουρτινες, πυτζαμες. Δεν θελω να την φωτογραφησω ετσι κλασσικα και ομορφα, θελω να εντυπωσιασω. Όταν ξυπναει τις λεω να βγαλει όλα τα νευρα της και να κολλησει θυμωμενη στον τοιχο-στην κουρτινα. Μια καραστημενη φωτογραφια. Και πως θα μπορουσε να μην είναι όταν δεν θυμωνει ποτε (τουλαχιστον σοβαρα) μαζι μου? :-)Παρολο που η συγκεκριμενη φωτο δεν μου λεει και πολλα πραγματα, συνειρμικα μου μιλησε. Η ηθοποιος-κορη μου σε συνδυασμο με καποιες τελευταιες συζητησεις περι επικοινωνιας με κανουν να αναρωτιεμαι.. μηπως αντι να παιζουμε τον ρολο μας που ξερουμε καλα, θα ηταν καλυτερα να "μεταμορφωθουμε" στο επιπεδο του συνομιλητη μας η σε έναν αλλον πιο ευχαριστο τυπο που ταιριαζει στην αναλογη συζητηση? Και δεν εννοω την προσποιηση αλλα για εναν "εμφανισιακο-επιφανειακο" ρολο. Θυμιζω τον αρκα που μεσα από τους ηρωες του μας κανει να γελαμε και όχι μονο, θυμιζω τον λαζοπουλο στους 10 μικρους μητσους ποσο πιο ευκολα μας περνουσε μηνυματα απ ότι τωρα.
Όλα αυτά τα λεω για καποιους που βλεπει κανεις ότι αξιζει να τους πλησιασει για να επικοινωνησει ( η πολύ περισσοτερο γι αυτους που αναγκαστικα πρεπει να αντιμετωπισει..)
Δεν εχουν καμμια σχεση με τους ανθρωπους που αγαπας. Εκει νομιζω ρισκαρεις κι ας χασεις.. Ευχαριστω εκ των προτερων για την φιλοξενια novus, αν βεβαια κρινεις οτι εχει καποιο νοημα η ολη σκεψη.
Αποστολός Δημήτρης
Προσπερνάς γρήγορα το "θέμα" σ' αυτήν τη φωτογραφία γιατί σε απορροφά η φόρμα. Σε πρώτη εντύπωση μου άρεσε πολύ το ασπρόμαυρο, οι εξαιρετικοί του τόνοι που αναδεικνύουν την ποικιλία των υφών. Ο άνθρωπος χάνεται μέσα στο σύνολο που φωτογραφικά μετουσιώνεται σε ένα ενιαίο γλυπτό.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔημήτρη σ' ευχαριστώ για την απόκριση.