"Βαρέθηκα να φιλάω βατράχους"Θα μπορούσε να έλεγε η άγνωστη κοπελιά της φωτογραφίας από μέσα της, κάνοντας το "μεγάλο βήμα" να φιλήσει τον άνθρωπο-αράχνη.
Έτσι λοιπόν πολλοί έκαναν το μεγάλο βήμα και αποχώρησαν από το σχολείο όπου έμαθαν, βελτιώθηκαν και αναδείχθηκαν.
Μεταξύ των οποίων εγώ και εσύ.
Ο καθένας μας για διαφορετικούς λόγους, ίσως ... αλλά το αποτέλεσμα παραμένει το ίδιο: Βλέπουμε από απόσταση, αυτό που ο καθένας από την πλευρά του έβαζε το λιθαράκι του για να το κτίσει, και στην πορεία να το βελτιώσει, να "μεταλλάσσεται".
- Δεν μπορώ να εξηγώ, γιατί πάτησα το κουμπί του κλείστρου.
- Δεν μπορώ να εξηγήσω, από φωτογραφικής πλευράς μια φωτογραφία (μου ή άλλων)
- Απλά αγαπώ την φωτογραφία.
- Δεν είμαι "κριτικός", δεν έχω τις γνώσεις γι' αυτό και ούτε θέλω να γίνω.
- Απλά πατάω με ματιά, με συναίσθημα, με βοηθό την εμπειρία μου και με την απαραίτητη σύνεση (το τελευταίο ακόμα και στην ψηφιακή εποχή) το κουμπί και ... αυτό ήταν.
- Και μετά? Όπως λέει κι ένας φίλος: "Η φωτογραφία είναι μοναχική υπόθεση, αλλά δεν αντέχεται να μην μοιράζεται."
Το παραπάνω μπορεί να είναι άλλη μια απάντηση στο ερώτημα που έθεσες πριν λίγες μέρες "Which Side are you On?"
Ανάρτηση: Από τον Ηρακλή Στεφανάκη
εχεις δικιο ozzy, επικινδυνα τα φιλια.
ΑπάντησηΔιαγραφήσπανιο-ακατορθωτο να βρεις τον πριγκηπα-πριγκηπισσα σου.
τυχερος αν δεν συμβει τιποτα.
τις περισσοτερες φορες ''βατραχοποιεισαι'' :)
Ηρακλή, συνεχίζουν να υπάρχουν ενδιαφέροντες άνθρωποι και ενδιαφέρουσες φωτογραφίες που προσπαθούν να επιβιώσουν ανάμεσα σε ανούσια και συχνά ανόητα σχόλια.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο πόσο θα αντέξουν, θα το δείξει η ιστορία.
Η προσωπική μου ευχή είναι να γίνει ένα μαγικό και να αλλάξει το σκηνικό γιατί εκεί μάθαμε και βελτιωθήκαμε και γιατί εκεί υπάρχει πλούτος γνώσης που φυσικά είναι "ιδιοκτησία" των μελών, κυρίως αυτών που δεν άντεξαν και έφυγαν....