Η φωτογραφία ως, προς τη χρήση του μέσου, διακρίνεται ως γνωστόν σε αναμνηστική, εφαρμοσμένη/καταγραφική και καλλιτεχνική.Η αναμνηστική φωτογραφία σε καμιά περίπτωση δεν διεκδικεί και δεν φιλοδοξεί να έχει καλλιτεχνική υπόσταση, αφού το περιεχόμενό της αφορά μόνο τον φωτογράφο και τα πρόσωπα του περιβάλλοντός του. Αυτό όμως δεν αφαιρεί από αυτές τις φωτογραφίες μνήμης την τεράστια αξία και σπουδαιότητά τους.
Εκτιμώ αφάνταστα την αναμνηστική φωτογραφία, ειδικά τις παλιές φωτογραφίες, όταν οι άνθρωποι είχαν μια σχέση σεβασμού με το μέσον και η φωτογράφηση ήταν ένα σημαντικό γεγονός. Οι πόζες των παλιών ανθρώπων, το στήσιμο και το βλέμμα τους απέναντι στο φακό, η υποταγή τους στις εντολές του φωτογράφου, η σπανιότητα της φωτογράφισης που την καθιστούσε σημαντικό γεγονός, συνέθεταν τελικά και ένα σημαντικό φωτογραφικό γεγονός και προσέφεραν ένα περιεχόμενο, για μένα, έντονα καλλιτεχνικό
Το κομμάτι της αναμνηστικής φωτογραφίας αφορά τη συντριπτική πλειοψηφία των ανθρώπων του πλανήτη, αποτελώντας συνήθως τη μοναδική τους σχέση με το μέσον, και η αναμνηστική φωτογραφία, που έχει σημαντική θέση στη ζωή και τις συνήθειες κάθε ανθρώπου, είναι αυτή που παγίωσε το μέσον στις συνειδήσεις των ανθρώπων. Αποτελεί ένα από τα πιο κοινά διαπολιτισμικά φαινόμενα το οικογενειακό άλμπουμ, τα άλμπουμ του γάμου και των παιδιών.
Εκτιμώ αφάνταστα την αναμνηστική φωτογραφία, ειδικά τις παλιές φωτογραφίες, όταν οι άνθρωποι είχαν μια σχέση σεβασμού με το μέσον και η φωτογράφηση ήταν ένα σημαντικό γεγονός. Οι πόζες των παλιών ανθρώπων, το στήσιμο και το βλέμμα τους απέναντι στο φακό, η υποταγή τους στις εντολές του φωτογράφου, η σπανιότητα της φωτογράφισης που την καθιστούσε σημαντικό γεγονός, συνέθεταν τελικά και ένα σημαντικό φωτογραφικό γεγονός και προσέφεραν ένα περιεχόμενο, για μένα, έντονα καλλιτεχνικό
Αυτές οι παλιές φωτογραφίες είναι τραβηγμένες στο χωριό μου στις Πρέσπες πριν από 45-60 χρόνια. Η πρώτη λίγο μετά τον εμφύλιο, στη δεύτερη εικονίζονται μια παρέα από γέροντες πάνω σε ένα κάρο. Πρόσφυγες από τον Πόντο το 1922 και για δεύτερη φορά πρόσφυγες στον τόπο τους το 1949. Θέλω να δείτε στην τελευταία το βλέμμα της γιαγιάς που κρατά το μωρό. Η γυναίκα αυτή είχε χάσει εννέα παιδιά.Εκτιμώντας πολύ αυτές τις φωτογραφίες, σκέφτηκα εξ' αρχής ως φωτογράφος να παντρέψω το αναμνηστικό με κάτι πιο δημιουργικό. Σε πολλές φωτογραφίες μου χρησιμοποίησα σαν μοντέλα τα παιδιά μου και τη γυναίκα μου, όπως στη φωτογραφία αυτής της ανάρτησης. Και αν ακόμα δεν καταφέρω ποτέ να πετύχω ένα αξιόλογο καλλιτεχνικό αποτέλεσμα, νιώθω πολύ περήφανος που τα παιδιά μου θα κληρονομήσουν κάποιες καλές δικές τους φωτογραφίες από τον πατέρα τους.
"Η φωτογραφία ως, προς τη χρήση του μέσου, διακρίνεται ως γνωστόν σε.."
ΑπάντησηΔιαγραφήΦίλε νομίζω ότι κατηγοριοποιείς και ταξινομείς την φωτογραφία με έναν κάπως αυθαίρετο τρόπο.
Τι παναπεί αναμνηστική, εφαρμοσμένη, τεκμηριωμένη, καταγραφική, δημογραφική, λαογραφική, γραφική, μπλε κλπ..;
Με ποιο "δικαίωμα" δηλαδή, απομονώνεις ή προσάπτεις την καλλιτεχνικότητα σε μια φωτογραφία ανάλογα με τον κατηγοριοποιητήριο τίτλο που αυτή φέρει;
Φωτογραφία φίλε είναι μία..
..η καλή φωτογραφία.
Και αυτή μπορεί να υπάρξει μέσα από οποιαδήποτε "κατηγορία" σαν και αυτές που αναφέρεις.
Χέσε τους τίτλους και τις κατηγορίες, τους κανόνες και τις φιλοσοφικές νόρμες.
Δεν τα χρειάζεται η καημένη η φωτογραφία όλα αυτά, ξαλάφρωσέ την.
jonnek εντελώς επιγραμματικά (θα μπορούσα να γράψω πολλά αλλά τα έχουμε ξαναπεί πολλές φορές στο παρελθόν, αυτά τα θέματα για μένα είναι ξεκαθαρισμένα και επουσιώδη και βαρυέμαι την άσκοπη θεωρία)
ΑπάντησηΔιαγραφή1. (Και σπουδαιότερο). Δεν ήταν σκοπός αυτής της ανάρτησης να αναδείξει τις κατηγοριοποιήσεις αλλά τη γνωστή αναμνηστική φωτογραφία.
2. Οι κατηγοριοποιήσεις δεν είναι δικό μου εφεύρημα και χρησιμοποιούνται από όλους τους θεωρητικούς διεθνώς. Μέχρι πριν λίγο ακόμα καιρό η φωτογραφία υπαγόταν στις "εφαρμοσμένες τέχνες"
3. Οι κατηγοριοποιήσεις είναι εργαλείο συνεννόησης και όχι αποτίμησης της αξίας μιας φωτογραφίας και εμπεριέχουν σαφώς αυθαιρεσίες.
4. Η άποψή σου για καλή και κακή φωτογραφία μπάζει από παντού και είναι βούτυρο στο ψωμί αυτών που αγνοούν παντελώς την ιστορία της φωτογραφίας (των άσχετων) και αυτών που θέλουν σήμερα να καθιερώσουν ως τέχνη την πρωτογενή της ιδιότητα (την καταγραφή της πληροφορίας) με κάποιες εικαστικές προεκτάσεις (βλέπε μεταμοντέρνοι, νεο-πικτοριαλιστές, γραφίστες, διαφημιστές και ακαλλιέργητοι φωτοσοπάκηδες χομπίστες).
5. Η επιστημονική φωτογραφία μπορεί να χαρακτηριστεί καλή ή κακή στο πνεύμα που εννοείς εσύ τη διάκριση? Όχι βέβαια, είναι σαφής ο χρηστικός σκοπός της και πάνω σ' αυτόν εκτιμάται (εάν πληροφορεί σωστά ή όχι)
6. Η φωτογραφία της πεθεράς μου που κάθεται καμαρωτή ενώ ο πεθερός μου τρώει σουβλάκι και που την έβγαλε ο εγγονός της, μπορεί να κριθεί σαν καλή ή κακή με το δικό σου μέτρο? Όχι, είναι όμως πολύτιμη αναμνηστική για την οικογένεια.
7. Οι καθαρή πορνογραφική φωτογραφία το ίδιο.
8. Οι αναμνηστικές βέβαια υπερβαίνουν αυτές τις καταγραφές γιατί προσπαθούν να σταματήσουν και να εγκλωβίσουν τον χρόνο, και αυτό, συν την δεδομένη ειλικρίνειά τους τους δίνει μια γοητεία και ένα περιεχόμενο το οποίο απουσιάζει παντελώς από πολλές στυγνές και αποστειρωμένες καταγραφές ή εικόνες που φτιάχτηκαν για να εξυπηρετήσουν απλοϊκές σκέψεις, ιδέες και διαφημιστικά μηνύματα.
9.Σαφώς και μπορεί σε κάθε κατηγορία να υπάρξει ταυτόχρονα και καλλιτεχνικό αποτέλεσμα. Όμως σημασία έχει το συνειδητό της πρόθεσης και όχι το ακούσιο, ασυνείδητο και τυχαίο του αποτελέσματος.
10. Δεν φορτώνω τη φωτογραφία, αντίθετα, την καημένη "καλή" φωτογραφία (όπως την εννοείς κι' εσύ κι' εγώ), προσπαθώ να ξαλαφρώσω (στη σκέψη μου φυσικά) από τα διάφορα παράσιτα που την ταλαιπωρούν. Ευτυχώς γι' αυτή υπάρχει η ιστορία της και όσο και αν αγνοείται από πολλούς άσχετους, επειδή καμιά τέχνη δεν βαδίζει στην τύχη, όλες πάνω στην ιστορία τους πατούν, το ίδιο θα κάνει και η φωτογραφία.