Τέχνη για το λαό


Δεν μπορώ να εκφράσω γνώμη για τις άλλες τέχνες, δεν είμαι ιστορικός της τέχνης, μόνο ξέρω πως ο λαός συνάντησε τον Χατζιδάκη ή πάει στο θέατρο (με ότι κι αν σημαίνουν αυτά). Εκεί που μπορώ να μιλήσω κάπως καλύτερα είναι για τη φωτογραφία. Και αναρωτιέμαι...

Όταν έχω ξεστραβωθεί τόσα χρόνια να βλέπω χιλιάδες φωτογραφίες, να διαβάζω περί φωτογραφίας, να διαβάζω συνεντεύξεις φωτογράφων, άρθρα θεωρητικών, να συζητώ σχεδόν καθημερινά...

Παράλληλα βγάζω φωτογραφίες και μέσα στις χιλιάδες που έχω τραβήξει ανακαλύπτω πόσο δύσκολο είναι να βρω δυο τρεις σημαντικές...
Και μετά από όλα αυτά καταλαβαίνω ακόμα πιο καθαρά πόσο δυσκολεύομαι να προσεγγίσω αυτήν την τέχνη...

Τότε ποιος λαός, με τι φωτογραφικές προσλαμβάνουσες? Νομίζω πως αυτές οι γενικεύσεις (τέχνη για το λαό ή τέχνη για την τέχνη) είναι τελείως αστείες, ύστερα ευφυολογήματα στις πλάτες της τέχνης.

Όπως δεν υπάρχει συλλογική συνείδηση παρά μονάχα ατομική έτσι δεν υπάρχει και συλλογική άποψη, συλλογική αισθητική, συλλογική κρίση. Η σχέση του καθενός με την τέχνη είναι ατομική όπως ατομικές είναι οι συνειδήσεις. Αυτό που χρειάζεται ο λαός είναι παιδεία και ο καθένας θα αναπτύξει μόνος του την προσωπική του σχέση με την τέχνη.

5 σχόλια:

  1. "Αυτό που χρειάζεται ο λαός είναι παιδεία και ο καθένας θα αναπτύξει μόνος του την προσωπική του σχέση με την τέχνη."

    Aπολύτως σωστή η άποψή σου, απλώς θα υπενθύμιζα ότι μέσα σε αυτόν τον "λαό" περιλαμβάνονται και οι καλλιτέχνες, προκειμένου να είναι ...πραγματικοί καλλιτέχνες και να μην έχουν ανάγκη να θέτουν τέτοια "ερωτήματα".

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Θα ήθελα όμως να σου θέσω και ένα ερώτημα :
    Αν δεν υπάρχει όπως λές συλλογική συνείδηση τότε προς τί η κωδικοποιήσεις μέσα από φόρμες κλπ ? Προσπαθείς ως φωτογράφος να δημιουργήσεις μιά γλώσσα με ποιά αισθητικά μέτρα και γιά να γίνουν αντιληπτά από ποιόν ? Από την στιγμή που προσπαθείς να απευθυνθείς έστω και σε ΕΝΑΝ τότε δεν μπορείς να μιλάς σε καμμία περίπτωση γιά δυνατότητα να υπάρξει μήνυμα χωρίς δυνητικό παραλήπτη, έστω και αυτόν τον ΕΝΑ. Από κεί και πέρα, αν όσο πιό βαθιά καλλιτεχνικό είναι το έργο τόσο περισσότερους του ενός αγγίζει. (Προσοχή-αυτό δεν αντιστρέφεται).Δεν μπορούμε να κρύβουμε την ανεπάρκειά μας μονίμως πίσω από τον "κακό" θεατή. (όχι ότι δεν υπάρχει αλλά υπάρχει στον ίδιο ακριβώς βαθμό που υπάρχει και ο "κακός" καλλιτέχνης).
    Και μιά και αναφέρθηκες στον Χατζηδάκι, η ιδιοφυία του συνίσταται στο ότι χωρίς να κάνει την ελάχιστη έκπτωση κατάφερε να μιλήσει στους πάντες, μέχρι και στον τελευταίο τσομπάνη και να έχει να πεί κάτι και στον καθένα.
    Ο μόνος φωτογράφος που θα με έπειθε πως πραγματικά δεν ενδιαφέρεται γιά τον "άλλο" είναι αυτός που θα δεχότανε να κάνει μιά έκθεση φωτογραφίας του στην Σχολή Τυφλών. Αλήθεια, γιατί δεν το κάνει κανείς ? (και αυτό Novus, ΔΕΝ είναι "ευφυολόγημα" είναι πραγματικό ερώτημα που περιμένει απάντηση).

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. κοιτα παυλε. στους πραγματικους καλλιτεχνες συγχωρουνται και να θετουν ''ερωτηματα''. φυσικα χρειαζονται κι αυτοι την παιδεια να μαθουν να μην θετουν ''συνεχως''ερωτηματα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. επειδη ηρθε μεθυστερα το σχολιο μου συμπηρωματικη απαντηση στο πρωτο σου παυλε.
    θα ηθελα να πω οτι το δευτερο σχολιο σου προσωπικα το κανω ''ευαγγελιο''
    και επαναλαμβανω..
    μακαρι καποια πραγματα να δεχομασταν αλλα και να ημασταν ''ελευθεροι'' να τα συζηταμε στο dpgr.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Η άποψη μου είναι ότι όλα κινούνται βάση σχεδίου..... δεν μπορεί να είναι τυχαίο που δεν υπάρχει παιδεία σε αυτην την χώρα, δεν μπορεί να είναι τυχαίο ότι κάθε φορά που αλλάζει ο Υπουργός Παιδείας αλλάζουν τα βιβλία και η πολιτική διδασκαλίας, δεν μπορεί να είναι τυχαίο που όλοι οι Υπουργοί που πέρασαν θέλανε να γίνουν ''σωτήρες'' και να βάλουν σε τάξη την παιδεία...... το κακό ότι όλες αυτές οι αλλαγές επηρεάζουν τα παιδιά, αλλά και τους γονείς...... Πώς μπορεί να βάλει στόχους και πρόγραμμα στην ζωή του ένα παιδί όταν σε κάθε βιβλίο ο δάσκαλος καλείτε να πει ''αυτό το κεφάλαιο δεν θα το κάνουμε, εντολή απο το Υπουργείο'', πόσα μπορεί να δώσει ένας γονιός?? πόσο χρόνο μπορεί να αφιερώσει ένας γονιός για να εξηγήσει στα παιδιά του ότι πρέπει να ασχοληθούν για να έχουν να λαμβάνουν?? πόσο χρόνο πρέπει να αφιερώσει στα παιδιά για να καταλάβουν ότι δεν πρέπει να χαίρονται όταν χάνουν μάθημα για μια συνέλευση, αλλά να χαίρονται όταν τους πηγαίνουν εκδρομή για να δουν μια έκθεση που θα τους εξηγήσουν και μερικά πράγματα??? Πόση παιδία χρειάζεται ο δάσκαλος για καταλάβει ότι τα ΄πρέπει να ασχοληθεί με το επάγγελμα που διάλεξε??? Γιατί πρέπει πάντα μόνοι μας να ανακαλύπτουμε το φως????

    ΑπάντησηΔιαγραφή