"Χμμμ... Συναισθήματα. Πόσο σημαντικό είναι πράγματι αυτό σε μια φωτογραφία. Πόσο τυχερός πρέπει να νιώθει ο θεατής που λαμβάνει τέτοια ερεθίσματα?
Και δεν μιλάω για τα κατόπιν εορτής συναισθήματα, αυτά δηλαδή που ο θεατής νιώθει όταν βλέπει ένα φωτογραφικό έργο, όχι. Μιλάω για τα εγγενή συναισθήματα του φωτογραφημένου. Για τις αυθόρμητες συσπάσεις του προσώπου, που με το κλικ περνάνε σε μια άλλη διάσταση, είτε παραδείσια, είτε κολασμένη και κάνουν τον πρωταγωνιστή της φωτογραφίας να "ζει" και να "ξαναζει" και να "ξαναζεί" την ίδια χαρά ή λύπη ή πόνο ή ευτυχία ή θυμό ή ότι άλλο βάνει ο νους και τον θεατή να συμπάσχει, να πονάει ή να χαίρεται κι αυτός.
Ο Φωτογράφος μιλάει σε άλλους για τον κόσμο άλλων αλλά πάντα κρύβει λίγο απ' τον δικό του μέσα. Αρα, λίγο-λίγο, φυλακίζει ένα κομμάτι του εαυτού του σε κάθε δυνατή φωτογραφία που παράγει.
Γιώργο μόλις έχασες ένα ακόμα κομμάτι σου και πλέον είναι αδύνατο να το ξαναπάρεις πίσω. Αλλά νομίζω πως το ξέρεις ήδη αυτό."
Γιάννης Στρατουδάκης
Χαιρομαι ιδιαιτερα που το πολυ ομορφο "μαγαζακι" σου Novus επιασε ξανα δουλεια.Και τι δουλεια!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕνα εξαιρετικο κειμενο και μια πολυ καλη φωτογραφια.
Τοσο απλα.