Tο φιλοξενο found object σου, με αγχωνει Novus. με αναγκαζει να πιεζω το μυαλο μου να κανει σκεψεις που δεν θα ειχα αναγκη να τις κανω αν δεν το γνωριζα.
Oταν (ας πουμε) αποφασιζω και λεω "ασχολουμαι με την καλλιτεχνικη φωτογραφια" δεν βαζω αυτοματα "στεγανα"? Δεν πλησιαζω τους ανθρωπους-τα ζωα-τα αντικειμενα με στοχο να τα χρησιμοποιησω υπερ μου, μεσα σε φορμαλιστικα καδρα, μεταμορφωσεις,περιεχομενα? δεν βαζω αυτοματα "στεγανα" και στην ζωη μου, στον τροπο που ζω και επικοινωνω?
σκεφτομαι, αναρωτιεμαι, περιμενω ψαχνοντας απαντησεις, να βαλω σε σειρα τις σκεψεις μου για να μπορεσω να συνεχισω...
Γιατι καποιος μου ειπε οτι το εργο του Βαγκ-Γκογκ πολλοι το αγαπησαν, την ζωη του κανεις.
Δεν με πειραζει να πεσω.. θα σηκωθω. Με νοιαζει ομως να μην ξεπεσω.
Αποστολός Δημήτρης
Μήτσο, σκέψου απλά.
ΑπάντησηΔιαγραφήΌταν αισθάνεσαι ότι τα πράγματα ζορίζουν, καβάλα το μηχανάκι σου και πάρε τα βουνά. Ο κόσμος γίνεται ξαφνικά πολύ απλός όταν τον κοιτάς από ψηλά !
Το έκαναν ο Λούκυ Λουκ και ο Λουκιανός και φαίνεται πως πιάνει !
Εκεί που θα είσαι και φυσικά θα έχεις και τη φωτογραφική μαζί, φωτογράφισε το άπειρο που απλώνεται μπροστά σου. Κάποιες φορές, βγαίνουν πολύ καλές φωτογραφίες ! :)
mitsosmt01: "Oταν (ας πουμε) αποφασιζω και λεω "ασχολουμαι με την καλλιτεχνικη φωτογραφια" δεν βαζω αυτοματα "στεγανα"?"
ΑπάντησηΔιαγραφήΌχι Δημήτρη, δεν βάζεις στεγανά, αντίθετα θα έλεγα, μάλλον απελευθερώνεσαι από τα συμβατικά στεγανά της καθημερινής πρακτικής, εφόσον αυτό που σε ενδιαφέρει πρωτίστως είναι, αρχικά να "δεις" και μετά να καταγράψεις δημιουργικά τον κόσμο, σύμφωνα με τη ματιά που καλλιεργείς.
Στεγανά μπαίνουν όταν αναλίσκεσαι σε έναν αυτοσκοπό, στην κατασκευή έντεχνων εικόνων, σύμφωνα με τις κρατούσες καλλιτεχνικές συμβάσεις, οπότε λειτουργείς εγκεφαλικά με μανιέρες, και τελικά εκμεταλλεύεσαι στυγνά τα θέματά σου χωρίς στην ουσία να νιώθεις τη συγκίνηση της επικοινωνίας μέσω της διαδικασίας. Αυτό γιατί διακατέχεσαι από τη φιλοδοξία και τη μονομανία του αυτοσκοπού.
Κατ'αρχάς θα ήθελα να πώ ένα θερμό Γειά στους συνομιλητές μιας και είμαι νέος σε αυτούς τους τόπους.Ύστερα διαβάζοντας τα γραφόμενα του MITSOSMT01 και αναλύοντας τα κατα κάτα κάποιον τρόπο οδηγήθηκα στο εξής ερώτημα:Αν κάποιος που αγαπά την φωτογραφία( ιδιαίτερα την καλλιτεχνική) ξυπνήσει ένα πρωινό και ξεχάσει ότι έχει σχέση με τα λεγόμενα στεγανά και την φορμαλιστική απόδοση της εικόνας (έτσι ώστε να μην μπορεί να θέσει στον εαυτό του τέτοιου είδους "περιορισμούς") αλλά το μόνο που θα έχει να είναι η αγάπη για την φωτογραφία και μόνο αυτή σε τι δρόμους και αποφάσεις θα οδηγηθεί;Πως θα είναι απο δω και στο εξής οι φωτογραφίες του;Θα είναι ευχαριστημένος;Αυτά είχα να πω ελπίζω να μην κούρασα αλλά να δημιούργησα προβληματισμούς.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜπορεί όσοι ασχολούνται με κάποια τέχνη, να κινούνται και να επηρεάζονται από φόρμες και κανόνες, όμως όσοι αγαπούν πραγματικά την τέχνη νομίζω ότι δημιουργούν και εκφράζονται κατευθυνόμενοι όχι τόσο τελικά από τους κανόνες αυτούς (που ούτως ή άλλως υπάρχουν μάσα τους), όσο από μια βαθύτερη κατάσταση, υποσυνείδητη θα έλεγα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕάν κάποιος δημιουργεί με στόχο την αποδοχή του κόσμου και κάποια στιγμή αποφασίσει να την αφήσει στην άκρη και να εκφραστεί, μέσα από την τέχνη του, απλά και αληθινά, μόνο κερδισμένος μπορεί να βγει.
Μπορεί να μην αρέσουν στους άλλους τα έργα του..ο ίδιος ευχαριστημένος και πιο πλήρης, νομίζω θα είναι .. και θα έχει και περισσότερες πιθανότητες τελικά το έργο του να αγγίξει και άλλους..