Και τους δυό (όπως και πολλούς άλλους) τους έφαγε το μαύρο σκοτάδι της έλλειψης ανεκτικότητας αλλά και της απογοήτευσης (τους "άλλους"). Πολλοί ισχυρίζονται ότι "δεν πρέπει να ξύνεις την πλάτη σου στην γλίτσα του τσομπάνη" Δικαιώνονται λοιπόν, αλλά μαζί χάνεται και ένα είδος που τείνει προς εξαφάνιση – ο λύκος!
Κάποτε είχα γράψει το παρακάτω:
"Το κακό είναι όμως οτι, η φουρτούνα περνάει αφήνοντας πίσω της σημάδια (ή καλύτερα κενά). Τα κενά τα αφήνουν αξιόλογα κατά καιρούς μέλη της κοινότητας που είτε διαγράφονται, είτε αποχωρούν αγανακτισμένοι, είτε αποχωρούν διακριτικά αφήνοντας ζωτικό χώρο σε άλλα μέλη που κατηγορούνται (δικαίως ή αδίκως) για τις "ρηχές" φωτογραφικές επιλογές τους (και όχι μόνον γι' αυτές)"
Σε ποιούς πλέον να μιλήσεις και να πείς τί ? Ηττηθήκαμε σε όλα τα επίπεδα δεν το βλέπεις ? Και το χειρότερο δεν είναι ότι ηττηθήκαμε αλλά ότι ηττηθήκαμε από τους χαμένους. Και μην αρχίσεις τώρα τα "gloria victis" και τα "γελάει καλύτερα ..." και λοιπά ηθικοπλαστικά γιατί θα σε βάλω να γράψεις εκατό φορές δεν θα ξαναπώ μαλάκα τον μαλάκα. Έχω πάρει μιά κουνιστή πολυθρόνα και μιά καρό κουβέρτα και ταξιδεύω άλλοτε μελετώντας την ποίηση του Νίκου Καβαδία και άλλοτε την οίηση της Τασώς που δεν είχε κανένα υποκριτικό ενδοιασμό να υπερασπιστεί μέχρις εσχάτων την χρωμοσωματική της ανωτερότητα έναντι αυτής της σταχτοπούτας και κρυφοπουτανίτσας Ζωής Λάσκαρη που θέλησε να γίνει μεγαλοαστή από την πίσω πόρτα.(Γενικώς) Βλέπεις ακόμη δεν είχε γίνει κυρία Λυκουρέζου.
Θα μείνω πάντα ιδανικός κι ανάξιος εμπρηστής της πρόστυχής τους ηθικής και του ορθού τους λόγου και αν σούλειψα όπως μου λές και θέλεις να με βρείς έλα και συ μες την κοιλιά του ξύλινού μου αλόγου.
Και τους δυό (όπως και πολλούς άλλους) τους έφαγε το μαύρο σκοτάδι της έλλειψης ανεκτικότητας αλλά και της απογοήτευσης (τους "άλλους").
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολλοί ισχυρίζονται ότι "δεν πρέπει να ξύνεις την πλάτη σου στην γλίτσα του τσομπάνη"
Δικαιώνονται λοιπόν, αλλά μαζί χάνεται και ένα είδος που τείνει προς εξαφάνιση – ο λύκος!
Κάποτε είχα γράψει το παρακάτω:
"Το κακό είναι όμως οτι, η φουρτούνα περνάει αφήνοντας πίσω της σημάδια (ή καλύτερα κενά). Τα κενά τα αφήνουν αξιόλογα κατά καιρούς μέλη της κοινότητας που είτε διαγράφονται, είτε αποχωρούν αγανακτισμένοι, είτε αποχωρούν διακριτικά αφήνοντας ζωτικό χώρο σε άλλα μέλη που κατηγορούνται (δικαίως ή αδίκως) για τις "ρηχές" φωτογραφικές επιλογές τους (και όχι μόνον γι' αυτές)"
Photo:Jonnek Jonneksson?
ΑπάντησηΔιαγραφήκαι οι τρεις σε εναν χωρο? σας αντεξε?
μιλα ρε παυλο, μιλα...
Σε ποιούς πλέον να μιλήσεις και να πείς τί ? Ηττηθήκαμε σε όλα τα επίπεδα δεν το βλέπεις ? Και το χειρότερο δεν είναι ότι ηττηθήκαμε αλλά ότι ηττηθήκαμε από τους χαμένους. Και μην αρχίσεις τώρα τα "gloria victis" και τα "γελάει καλύτερα ..." και λοιπά ηθικοπλαστικά γιατί θα σε βάλω να γράψεις εκατό φορές δεν θα ξαναπώ μαλάκα τον μαλάκα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΈχω πάρει μιά κουνιστή πολυθρόνα και μιά καρό κουβέρτα και ταξιδεύω άλλοτε μελετώντας την ποίηση του Νίκου Καβαδία και άλλοτε την οίηση της Τασώς που δεν είχε κανένα υποκριτικό ενδοιασμό να υπερασπιστεί μέχρις εσχάτων την χρωμοσωματική της ανωτερότητα έναντι αυτής της σταχτοπούτας και κρυφοπουτανίτσας Ζωής Λάσκαρη που θέλησε να γίνει μεγαλοαστή από την πίσω πόρτα.(Γενικώς) Βλέπεις ακόμη δεν είχε γίνει κυρία Λυκουρέζου.
Θα μείνω πάντα ιδανικός κι ανάξιος εμπρηστής
της πρόστυχής τους ηθικής και του ορθού τους λόγου
και αν σούλειψα όπως μου λές και θέλεις να με βρείς
έλα και συ μες την κοιλιά του ξύλινού μου αλόγου.